WIZARDRY

VERWONDERING

Het wordt steeds belangrijker om grote vragen te stellen, vooral over schijnbaar gewone zaken.

Ik opereer al jaren in diverse krachtenvelden. Deze krachtenvelden bepalen ieders leven, of we dat nu aandacht geven of niet.
  1. Onze sociale context. In wat voor wereld leven we, en in welke willen we leven. Ons dagelijkse handelen heeft daar, zie bijvoorbeeld alle milieuproblematiek of verkiezingen, invloed op. Dit gaat over de rol die we (willen) spelen in het geheel.
  2. Ons besef en inzicht in die sociale context en de invloed daarvan en daarop. Dit gaat de groei van kennis naar wijsheid.
  3. Onze persoonlijke mindset en biologie. Wie wij zelf zijn en hoe we onszelf zien bepaalt ons gedrag en keuzes. Of we snel rebelleren of ons vooral aanpassen is deels biologisch en deels persoonlijke geschiedenis. Alle persoonlijke dominante strategieën spelen een rol in de samenhang der dingen. Dit gaat over overwinnen van eigen verkrampingen om een gezonde relatie met onze omgeving en anderen te realiseren.
  4. Onze belangen en omgang met afgesproken spelregels. Dit is het leven in protocollen, contracten, wetten en regels. Wij hebben de keus hoe we daar mee omgaan. Regels helpen enerzijds de samenleving bijeen te houden, anderzijds kan een teveel vertrouwen, menselijkheid en speelruimte ernstig beperken; zeker als er onvoldoende verband wordt ervaren met waarden, de context en ons inzicht daarin. Dan zijn er die propaganda gebruiken om een verband dat er niet is door te drukken. Gevoelige en intelligente mensen raken daarvan in de war, weerstand of krijgen een burnout. 
  5. Onze magische speelruimte. Dit is de levende vrijheid waar we zelf en anderen tot leven komen. De kunst is om die vrijheid te leven in relatie tot een eveneens levende context, die ook voortdurend veranderd. Dit gaat over levensvocht, voeding voor de ziel, creatieve expressie, onderzoek en experiment. Dit gaat over een essentie die ik help vergroten in de wereld.

Uitdaging

Er zijn telkens meerdere dynamieken gaande. Kiezen we voor gewenste uitkomsten, blind voor zijwegen? Kiezen we voor zijwegen blind voor noodzakelijke kaders?
Ook bij groepsprocessen is het een kunst om telkens in te voelen, hou ik me aan het plan of ga ik in op wat nu speelt? Houden we het gezellig of mogen pijnpunten op tafel? Wie of wat dient het programma eigenlijk? Welke vragen zijn nu het meest belangrijk? En hoe ontwerpen we daar een passend proces bij?

Waarde

Een proces moet ogen openen, voor wat in iemand, een organisatie en of gemeenschap speelt. Een proces helpt of tafel krijgen waar het echt over gaat. Daarbij speelt ook altijd context een rol. Welke rol speel ik, spelen wij in de wereld? Willen we dat versterken, transformeren, meer laten bloeien? Wat is de waarde ervan voor mijzelf, voor de organisatie of gemeenschap en wat doet het in/voor de wereld? Want met de huidige toenemende spanningen rond klimaat en samenlevingen onder druk wordt het belangrijk om heel waarde gericht, heel eerlijk, authentiek de eigen kracht dienend in te zetten in het grotere geheel. 

Wat heb ik zelf geleerd van al die variëteit?
  • Ik blijf er enthousiast door. Bij elke vraag naar iets wat ik tijdje niet deed, denk ik: wauw ik mag dit weer eens doen. Daar wordt ik blij van.
  • Ik blijf er scherp door. Ik begin telkens weer wat onzeker. Mijn intuïtie komt altijd met essentiële inzichten boven. Hierdoor ontstaat de sfeer dat ik samen met de deelnemers aan het ontdekken ben. Heerlijk.
  • Ik kan vele verbanden zien. Door in vele velden en beroepen actief te zijn geweest heb ik altijd anekdotes en metaforen klaar met inzichten uit andere velden, die nieuw zijn voor de mensen waarmee ik werk.

Share by: